lange stilte

Dat was even een erg lange stilte van uit mijn kant. Ben echt geloof ik helemaal stil gevallen de afgelopen maand. Maar nu ben ik er weer. Augustus is gelukkig weer voorbij. Het lijkt wel of het echt elk jaar meer moeite kost om die maand door te komen. Alweer 5 jaar gelden dat mijn kleine meisje een engeltje werd!

Maar het leven hier gaat natuurlijk wel door. Na een onstuimige zomervakantie met veel ruzies tussen de twee oudste zoons, is Thijmen nu weer lekker op school. Hij doet het er super en ze genieten er echt van hem. Ik ben ook erg blij dat ze hem goed door hebben. Hij krijgt de nodige uitdaging aangeboden en ze laten hem echt niet alleen datgene doen wat hij zelf leuk vindt. Vorige week is hij gezien door de logopediste en de fysiotherapeut. Van de logopedie weet ik nog niets, maar vandaag hebben we wel gehoord dat hij voortaan op school elke week fysiotherapie gaat krijgen. Hij komt overal wat zwak uit het fysiotherapeutisch onderzoek naar voren. Ze gaan nu werken aan hem te leren hoe hij zich goed in de ruimte moet bewegen of zo. 
Verder staat hij nu op de wachtlijst voor zwemles. Hij wilt dit zo graag en zeker sinds hij laatst een keer met zijn fiets in de sloot is terechtgekomen, wilt hij nu heel graag leren zwemmen.

Gerben is in tussentijd bij de neuroloog geweest en alles was gelukkig goed. We hoeven niet meer terug te komen. Als er weer atypische koortsstuipen komen, moeten we weer naar de kinderarts met hem. Hij heeft in tussentijd wel weer koorts gehad, maar ik heb geen koortsstuip gezien gelukkig, al heb ik wel mijn twijfels of hij er niet 1 had gehad vlak voor ik hem toen uit bed haalde. Hij maakte wel een wat afwezige indruk en was wat gek aan het doen met zijn oogjes (wat hij ook na de eerdere koortsstuipen deed). Ik denk dus dat we voorlopig nog niet gerust zijn als hij weer eens koorts heeft. Volgende week moeten we trouwens weer naar het WKZ, misschien dat ze daar nog wat nuttige aanvulling kunnen geven. 
Aan het einde van de maand gaat hij ook beginnen bij de taaltrein. Hij heeft al een rugzakje voor zijn spulletjes. Hij is er zo trots op dat hij er het liefst de hele dag mee rond loopt. De eerste dagen sliep hij er zelfs mee, hihi. 
Hij slaapt nu trouwens ook in het juniorbedje. Wat wordt het toch ook al een grote jongen. Niet helemaal letterlijk natuurlijk want het blijft mijn kleine grote man. Laatst kroop hij in de maxicosi en dat paste zelfs nog behoorlijk goed. Niet te geloven toch. 
Maar als je hem zo lekker aan tafel ziet tekenen (meestal tekent hij gezichtjes of dieren) of puzzelen dan is hij echt groot. Hij blijft me echt verbazen. We zijn nu bezig met leren rondjes knippen. Hij wilt namelijk heel graag knippen en recht toe, rechtaan knippen kost mij iets te veel papier. 

En ook onze Siebren wordt steeds groter. Hij heeft sinds vorige week een tandje en volgens mij komt de 2de door. Hij tijgert een hele poos als een razende door het huis, dus is het tijd voor de volgende uitdaging. En dat is gaan staan. Hij staat nu bijna de hele dag rechtop in de box. Zelfs ondanks dat hij nu ziek is. Hij maakt trouwens helemaal geen zieke indruk. Hij is heel levendig en vrolijk. Wel is hij wat eerder moe, maar dat is niet zo verwonderlijk als je bedenkt dat hij de hele zondag flink heeft lopen overgeven en sinds gisternacht bijna voortdurend enorme spuitluiers heeft. Zijn billen zijn echt knalrood. Ik hoop dat hij vannacht er geen last van heeft, kunnen we allebei weer een nachtje doorslapen. En hopelijk gaat hij morgen ook weer wat meer eten en drinken. Dan zijn we weer op de goede weg.

Morgenavond moet Martin naar de oudercursus van de MEE over autisme. Het zou dan wel fijn zijn als alles hier een keertje even lekker verloopt. Maar goed ik moet ook niet klagen. Vorige week is hier in de straat een kindje van 3 maanden met loeiende sirenes naar het ziekenhuis afgevoerd. Ze is nu gelukkig wel weer thuis, maar heeft een aantal dagen op de intensive care gelegen met een hele zware darminfectie.