Stappen

Thijmen heeft zijn eerste stapjes los gezet. Eerst bij Carla, zijn oppas, later ook thuis. Volgens Carla waren zijn eerste stapjes echt perongeluk. Zo van oeps ik vergeet mij vast te houden. En eerlijk gezegd dat zal ook wel zou moeten zijn geweest. Want tot dan toe stond hij ook alleen nog maar los als hij het niet door had. Dat is toch zo'n mooi gezicht. Hij kon net zo lang staan tot hij naar zijn handjes keek en door kreeg dat hij zich aan niets vast hield. En ja dan is het boem. Maar gisteren ging echt de knop om. Hij trekt nu steeds zijn handje los om zelf los te willen staan. En hij heeft nu natuurlijk aan mama laten zien dat hij ook een paar stapjes los kan lopen. Knappe jongen. Net 9 maandjes oud. Mama nu natuurlijk vol trots meteen echte schoentjes gekocht. We waren toch in Apeldoorn en daar weet mama tenminste de goede schoenezaken te vinden voor die kleine kindervoetjes. Nu heeft Thijmen dus echte elefanten-kinderschoentjes. Omdat hij nog niet goed losloopt moet hij nog wel even wachten voordat hij ze aankrijgt. Eerst nog maar even een poosje goed leren lopen. Hij heeft de schoentjes dan ook iets op de groei gekregen, namelijk maatje 19. Maar ja volgens mij zit hij hier trouwens heel snel in. Hij heeft echt grote voeten voor zo'n kleinje. Ik heb namelijk naast deze schoentjes ook nieuwe slofjes gekocht (die er zijn voor kindjes die nog niet echt lopen), maar die moest hij al hebben voor kindjes van 12 tot 18 maanden. En hij is pas 9 maandjes en echt niet groot voor zijn leeftijd of zo. Voorlopig kan hij er in ieder geval weer even tegenaan.

Joepie: Thijmen loopt los!
(berichtje van een trotse moeder)

Cb

Vandaag moest Thijmen naar het consultatiebureau. Hij was goed gegroeid. Net iets beneden het gemiddelde, maar ja dat zit hij al een hele tijd. Thijmen had voor het eerst een badjasje aan. Dat stond hem wel erg stoer. Wel wat aan de grote kant. Dat maakte het kruipen en optrekken tot stand wel wat moeilijker, maar Thijmen liet zien dat hij het toch al heel goed kon. De arts was onder de indruk. En dan heeft Thijmen nog niet eens laten zien dat hij ook dag kan zwaaien.
De arts was erg tevreden over onze Thijmen. Slapen, eten alles gaat goed.
Mama heeft nog wel ook even besproken dat in het registratiesysteem van het bureau aangetekend staat dat er sprake is van risicofactoren en dat ze dit registreerd hebben onder opvoedproblematiek. Hier is mama het natuurlijk helemaal niet mee eens. De arts legde uit dat dit waarschijnlijk komt omdat Suzanne is overleden en dit een extra risicofactor is. Omdat er maar een beperkte keuze is voor het registreren is dit waarschijnlijk onder opvoedproblematiek geschaard. De andere caregorieen pasten helemaal niet. Mama vindt echter ook niet dat dit onder opvoedproblematiek past. Volgens mama hebben we het thuis juist best goed voor elkaar. Dit moest de arts ook wel bevestigen. Ze zou het nog even met Christine, de wijkverpleegkundige van het bureau, bespreken. er zou eigenlijk nog een andere categorie moeten zijn met overige risicofactoren. Maar eigenlijk vind mama het stiekum helemaal niet nodig dat er iets geregistreerd wordt. Nu gebeurd er warschijnlijk verder niets met de registratie en blijft dit in het bestand staan, zonder verdere uitleg hierover.
En toen was Thijmen klaar en kon hij weer aangekleed worden. Maar aankleden is natuurlijk niet zo heel leuk. Vooral niet als je al dat mooie speelgoed ziet liggen. Dus na enige worstelpartij is Thijmen dan eindelijk aangekleed en mocht hij als beloning even leker bij het speelgoed kijken. dit vond hij wel erg leuk. En ging hij daarna goedgemutst met mama mee naar huis.

Vu

Gisteren zijn we even naar het Vu geweest. Op bezoek bij Vera. vera lag daar om gespoeld te worden. Dit moet omdat zij erg gevoelige darmen heeft en daardoor veel last van obstipatie. Thijmen heeft op weg erheen niet geslapen. Hij was volop aan het zingen en brabbelen. Maar ja eigenlijk was het wel zijn tijd voor een middagslaapje toen we vertrokken, dus dat was niet de bedoeling dat hij zo gezellig was. In het Vu bleek dat Vera lekker in de kinderstad aan het spelen was. Zij had helemaal geen tijd voor bezoek. Thijmen heeft zich trouwens ook prima vermaakt in de kinderstad. Er was zoveel te zien en te ontdekken. Vooral de lampjes in de grond waren erg interessant. Maar ook de glijbaan en al die grote blokken. Hij wist bijna niet meer waar hij kijken moest. Totdat hij de grote trap ontdekte. Die was pas echt mooi. Lekker klimmen moest hij gedacht hebben. Want in rap tempo klom hij de gehele trap omhoog. Nou dan weten we dar ook weer dat hij kan traplopen (of eigenlijk klimmen). Toch wel jammer voor hem (maar niet voor mama) dat hij dat thuis niet kan oefenen.
Thijmen heeft zich daar dus prima vermaakt. Mama kon dan ook rustig met de mama van Vera praten. Tegen vijf werd Thijmen toch wel een beetje moe. We zijn toen naar het kamertje van Vera gegaan. Vera moest namelijk ook nog eten. We hebben even al die kaartjes bewonderd die Vera had gekregen (en dat waren er veel!!!) Thijmen mocht toen het kadootje aan Vera geven. Vera vond het kadootje heel erg mooi en Thijmen vond de doos heel erg leuk. Dus dat was goed. En daarna was het tijd om afscheid te nemen en naar huis te gaan. Alhoewel om naar huis te gaan. We kwamen op de afdeling een aantal verpleegkundigen tegen die we kenden. Ze waren allemaal wel nieuwgierig naar het broertje van Suzanne. Dus Thijmen ging nog even goed zijn best doen hoor. Hij was dan wel moe, maar dan wilt hij niet meer in de buggy zitten. Hij wilde even laten zien dat hij al heel goed kon lopen. Hij liep zo aan de hand van Sheila, een van de verpleegkundigen, weg. Wel had hij toch nu twee handjes nodig om goed te lopen. Daaraan kon je toch wel goed zien dat hij moe was.
We hebben ook weer even met het hoofd van de afdeling gesproken. Het is op zich best fijn dat ze ons niet vergeten zijn. Maar ik merk zelf ook gelukkig dat ik het niet meer zo moeilijk vnd om er te komen. Het ziekenhuishoofdstuk is nu toch wel zo'n beetje afgesloten denk ik.
Toen was het echt tijd om afscheid te nemen en om lekker naar huis te gaan, waar papa op ons wachtte. Thijmen was zo moe dat hij meteen in slaap is gevallen in de auto.
Het einde van een mooie middagdag, met veel nieuwe indrukken

Koorts

Gisteren had Thijmen niet z'n beste dag. Hij was wat hangerig en had ook wat koorts. Lekker een dagje thuisblijven dan maar. We zouden ook bezoek krijgen. Maar helaas zijn ze niet geweest. Dan mogen papa en mama dus lekker de appeltaart opeten. Helaas voor Thijmen mag hij er niets van hebben. Daar is hij nog wat te klein voor.
Voor Thijmen was het niet zo heel erg dat het bezoek niet kwam. Kon hij lekker op tijd naar bedje. Omdat hij wat verkouden is, gaat het slapen niet zo heel erg goed. Zo'n verstopt neusje is heel vervelend. 's nachts dan ook vaak wakker geweest. Maar toen Thijmen lekker bij papa en mama in het grote bed mocht liggen was al de ellende snel vergeten en heeft Thijmen nog even heerlijk 2 uurtjes kunnen slapen.

Boterham

En dan is het eindelijk zover. Na lang steeds mama's en papa's brood van hun bord te hebben willen pakken, wat natuurlijk maar steeds niet mocht, eindelijk een eigen boterhammetje. Het heeft naar Thijmen's idee veel te lang geduurd. Hij had het liefst al 2 maanden geleden begonnen. Maar mama vond het eerst nog wat te eng, wat als hij zich verslikt. Mama wilde ook heel graag even de koemelkprovocatietest in het ziekenhuis afwachten. Nou die was dan eindelijk geweest en toen moest Thijmen nog langer wachten. Want het was nog niet zo heel makkelijk om aan koemelk en soyavrij brood te komen. Alhoewel Thijmen niet allergisch is voor soya mag hij het niet hebben voor zijn eerste verjaardag. De reden hiervoor is dat er wel een grote kans bestaat dat hij ook allergisch voor soya wordt en dat is natuurlijk nog veel lastiger dan alleen een koemelkallergie. Maar goed dus eerst moest mama brood bestellen en een week later kon zij het brood ophalen bij bakkerij het stoepje. Eerder kon niet omdat ze moest wachten tot het weer markt was. maar eindelijk heeft mama het brood en kon Thijmen lekker van een boterhammetje smullen. En smullen dat deed hij. Bijna een hele boterham ging naar binnen. Hij wilde zelfs zelf wel meehelpen met eten door zelf zijn vorkje vast te houden en naar zijn mondje te brengen. Iets wat hij met zijn overige eten niet doet. Hij weigert zelfs zijn eigen papfles vast te houden. Dan net zo liefs niet eten denkt hij dan. Maar met boterhammetje dus niet. Dat is toch wel erg lekker.

Eigenlijk wilt Thijmen nu na dat lekkere eten graag even een slaapje doen. Want vannacht en vanmorgen waren nou niet echt de beste slaapjes. Helaas gaat dat niet. Thijmen moet namelijk even met mama mee. Mama moet haar hepB-vaccinatie halen. Ja, Thijmen is niet de enige die nog prikjes krijgt. Als mama en Thijmen terug zijn, is het echt Thijmen's bedtijd. Dus nog even wakker blijven jongetje.

Tandje

Hoera
Thijmen heeft een tandje. hij was er in eens en meneertje weet hem al aardig te gebruiken ook. Als hij zijn zin niet krijgt kan hij nu bijten heeft hij ontdekt. Daar is mama erg blij mee dus.
Nu moeten we ook beginnen met poetsen natuurlijk. Een tandje poetsen!

Uitslag ziekenhuis

Eindelijk heeft de arts gebeld over de uitslag van de koemelkprovocatietest die Thijmen vorige week en de week ervoor heeft ondergaan. Voor ons was het erg duidelijk dat Thijmen de eerste dag koemelk heeft gekregen, maar goed je moet toch afwachten op de officiele uitslag he! Dus blij dat de arts belde. En ja de uitslag was zoals verwacht. Thijmen heeft koemelkallergie. We mogen weer een half jaar verder gaan met dieetvoeding. Wel hebben we nu een recept gekregen oor allergyCare. Nou daar doet Thijmen het dus net iets minder goed op dan op de Nutramigem die hij nu krijgt. En ik wil het liefst nu ook niet weer gaan wisselen. Naast het feit dat Thijmen tijdens de test de allergyCare volkomen weigerde te drinken. Wat natuurlijk ook niet een onbelangrijk gegeven is. Nu maar hopen dat we vanuit de apotheek voorlopig gewoon ons vertrouwde recept kunnen bestellen.

Het hele ziekenhuisgebeuren vond Thijmen trouwens helemaal niet erg. het feit dat hij nuchter moest komen was zelfs een minder groot probleem dan dat ik vooraf gedacht had. Hij legde zich er vrij snel bij neer. het fopspeentje was daarbij natuurlijk ook wel erg handig. In het ziekenhuis mocht hij lekker de gehele tijd in de speelkamer zich vermaken. Lekker de kasten leeghalen en andere kindjes nadoen! De eerste dag was wat minder leuk dan de tweede, maar dat kwam voroal omdat hij die eerste dag koemelk kreeg. Na de derde keer een beetje melk gehad te hebben, begon hij heel erg over te geven. dit was echt heel zielig vond ik. De test is ook eerder afgebroken. Hij bleef maar overgeven. Dus tja dan kan je er ook niet meer melk instoppen he.

's avonds zat hij ook nog eens van onder tot boven onder het eczeem. Dus die eerste dag was wat minder leuk. De tweede dag had hij bijna nergens last van. Hij kon toen dus lekker de hele dag spelen. Er was toen ook nog een iets ouder kindje die ook voor de koemelkprovocatietest kwam. Heel gezellig dus.

Voorlopig is het nu weer gedaan met het ziekenhuis. Over 5 maanden moet ik weer een afspraak maken en wordt er opnieuw een test gedaan om te kijken of Thijmen er al overheen is gegroeid.

Voor nu gaan we gewoon verder op dezelfde voet als dat we tot nu toe hebben gedaan. Geen producten met koemelk geven en alles voorzichtig introduceren.

Introductie

Hoi Ik ben Thijmen en ik ben nu 8 maandjes oud. Mama gaat vanaf nu al mijn belevenissen vast leggen in dit blogje, want ik maak al heeeeeel veel mee.
Ik woon samen met mijn mama en papa in Amersfoort. Ik vind het hier heel leuk. Vooral als we lekker buiten zijn. Dan mag ik soms even zelf lopen en dat is wat ik het liefste doe.
Naast mama en papa en mij, bestaat ons gezinnetje ook nog uit Suzanne. Suzanne is mijn oudere zusje. Ze is helaas in de hemel, maar toch ook nog wel een beetje bij ons. Ik kijk graag naar haar foto's. Zo leer ik haar ook een beetje kennen.
Ik hoop dat jullie het leuk vinden om mijn belevenissen te volgen.

Liefs Thijmen