Vandaag is het alweer 31 december. Einde van 2008. Thijmen's eerste oud en nieuw. Niet dat hij er veel van mee krijgt, want als het goed is blijft hij lekker slapen in zijn bedje. Als het goed is, want het afgelopen half uur ben ik al drie keer bij hem geweest om hem weer terug neer te leggen. Momenteel vindt hij het moeilijk om in eigen bedje in slaap te vallen. Uiteindelijk lukt het wel, maar daar gaat wel het een en ander aan gehuil en gegil aan vooraf. Echt 11 maanden zullen we maar zeggen! Gelukkig neemt hij 's avonds genoegen met het teruggeven van zijn speentje en zijn knuffeltje (dat hij uit zijn bedje gooit als hij boos is) en weer ingestopt worden.
Overdag gaat het moeilijker. Enerzijds heeft hij ook nog wel echt de twee slaapjes nodig, omdat hij vooral 's ochtends nog erg snel moe wordt. Anderzijds is hij toe aan 1 slaapje en is niet moe genoeg om op tijd te gaan slapen voor twee slaapjes.
Gelukkig is het een fase en gaat het van zelf over. Hij zit nu ook echt zichzelf in de weg. Hij is moe en daardoor erg hangerig en wat huilerig. Komt misschien ook wel een beetje door de drukke dagen van de afgelopen tijd. Niet alleen op de kerstdagen, maar ook erom heen veel bezoek geweest, papa die in eens hele dagen thuis is en mama die wel gaat werken maar Thijmen thuis laat bij papa. Tja is best veel voor zo'n kleintje. Wat dat betreft doet hij het echt supergoed. Hij is heel lief wanneer er bezoek is en geniet echt van alle aandacht. Heerlijk joch is het.
Ik zal zo nog wat leuke fotootjes van de afgelopen twee weken op dit blogje zetten.
woensdag 31 december 2008
zaterdag 20 december 2008
11 maanden
Thijmen is alweer bijna 11 maandjes oud. Wat gaat het snel. Volgende maand vieren we dus al zijn eerste verjaardag.
11 maanden betekend ook weer een bezoekje aan het consultatiebureau. Dus gisteren weer vroeg op. Hij werd er al om 9 uur verwacht. Spulletjes mee, Thijmen in de wandelwagen en op weg. Meneertje wilde eigenlijk al onderweg eruit, om zelf te lopen. Maar nee helaas jongetje, we hebben haast. Bij het bureau aangekomen moet de wagen buiten blijven staan, dus dat vond Thijmen wel leuk. Zelf naar binnen lopen. Eenmaal binnen was het wel wat eng. Al die aandacht is toch ook weer iets te veel van het goede. Nee, ze zijn het niet echt gewend een kindje dat op deze leeftijd al vrolijk rond aan het banjeren is!
Maar gelukkig: al gauw was hij over zijn verlegenheid heen. Zeker toen hij al het speelgoed zag staan. Heerlijk spelen dus.
Toen was het tijd om te wegen en te meten. dus sorrie Thijmen, je moet even stoppen met spelen. Mama moet je even uitkleden. Wonderbaarlijk genoeg vond hij het helemaal niet erg om neergelegd te worden voor het uitkleden. Dus dat ging allemaal goed. Ook trouwens toen we naar binnen gingen bij de wijkverpleegkundige was hij een voorbeeldig kereltje. Hij ging heerlijk spelen. Een enkele keer moest ik hem wel even van de stoel afhalen, waar hij dan weer eens op was geklommen. Maar verder wist hij heerlijk te spelen terwijl ik aan het praten was. eindelijk eens een keer dat de wijkverpleegkundige ook eens de tijd nam, voor ons. Meestal raffelt ze een consult met ons af. Waarschijnlijk om tijd in te halen. Ze kijkt dan ook altijd verstoord als ik dan toch een vraag heb. Maar goed met Thijmen is alles goed. Ze gaf mij het standaard 18 maanden-praatje (haar eigen woorden) en Thijmen kreeg zijn prikken. Dat knappe kereltje heeft geen moment gehuild, dapper he!
We hebben het er ook over gehad dat ik het gevoel dat zijn tongetje wat aan de grote kant is. Thijmen heeft eigenlijk altijd zijn mondje open en zijn tongetje steekt in rust ook wat naar buiten. Maar hier wist de wijkverpleegkundige eigenlijk niets over te zeggen. Haar advies is om het de volgende keer met de arts te bespreken. Ik had het ter sprake gebracht in verband met de taalontwikkeling (ik weet niet of een grote tong spraak in de weg kan staan). Maar goed nog maar even afwachten dus. Hij begint al wel een beetje met praten, dus wie weet praat hij de volgende keer al zo goed dat ik het vergeet na te vragen.
Maar toen vlak voor het einde toch ook maar eens datgene tersprake gebracht wat mij echt dwars zit. Sinds ik zelf op een consultatiebureau van de zelfde instelling stageloop, kan ik dus ook in hun registratiesysteem. En weet ik dus ook dat er bij Thijmen staat dat er sprake is van een risicofactor. En toen ik verder keek, stond erbij opvoedproblematiek. Je snapt het al daar gaan mijn haren recht van overeind staan. ik vind toch echt dat er bij ons echt geen sprake is van opvoedproblematiek en ik wil dan ook niet als zodanig ergens genoteerd staan. Ik weet wel hoe ze er aan komen en helaas is dat toch weer gelinkt aan de dood van Suzanne. Ze vinden dat de dood van Suzanne een ernstige risicofactor is. En om de risicofactor te verantwoorden hebben ze maar 4 keuzen en eigenlijk geen enkele keuze klopt bij ons. Er is geen sprake van een ontwikkelingsachterstand bij Thijmen, geen spraakachterstand, geen anders talige opvoeding en geen opvoedproblematiek. Maar dan hebben ze toch gekozen voor opvoedproblematiek. Zo is het mij nu ook uitgelegd. En toch blijf ik het er totaal niet mee eens. Ik vind niet eens dat Suzanne's dood een extra risico met zich meebrengt. Er zijn denk ik genoeg andere ondersteunde factoren die ervoor zorgen dat bij ons sprake is van een goed evenwicht. Dit heeft de wijkverpleegkundige ook moeten beamen. Ze zou doorgeven dat het uit het systeem gehaald moet worden. Ik hoop dat het gauw gebeurd. Want ik ben bijna klaar met mijn stage en ik wil zeker weten dat het uit het systeem is. Ik wil niet dat er vanwege deze notering er later misschien problemen gaan ontstaan. Ik ben er trouwens nog steeds wel boos om (ondanks dat ze beloofd heeft het eruit te laten halen) Ik vind dat het nooit in het systeem genoteerd had mogen worden. Dat zij zelf denkt dat je niet zo snel weer je leven op kan pakken na de dood van je kind, kan ik ook niets aan doen. Wij weten wat het is om een kind te verliezen en we weten ook dat we er vrede mee hebben en dat we samen met Thijmen door gaan met leven. We zullen zijn zus nooit vergeten en ze zal altijd een onderdeel van ons leven uit blijven maken, maar we blijven ook van het leven genieten (dat zijn we ook aan Suzanne en aan Thijmen verplicht).
Zo dat is meteen een lang blogje geworden. Wat een bezoekje aan het consultatiebureau allemaal wel niet los kan maken.
11 maanden betekend ook weer een bezoekje aan het consultatiebureau. Dus gisteren weer vroeg op. Hij werd er al om 9 uur verwacht. Spulletjes mee, Thijmen in de wandelwagen en op weg. Meneertje wilde eigenlijk al onderweg eruit, om zelf te lopen. Maar nee helaas jongetje, we hebben haast. Bij het bureau aangekomen moet de wagen buiten blijven staan, dus dat vond Thijmen wel leuk. Zelf naar binnen lopen. Eenmaal binnen was het wel wat eng. Al die aandacht is toch ook weer iets te veel van het goede. Nee, ze zijn het niet echt gewend een kindje dat op deze leeftijd al vrolijk rond aan het banjeren is!
Maar gelukkig: al gauw was hij over zijn verlegenheid heen. Zeker toen hij al het speelgoed zag staan. Heerlijk spelen dus.
Toen was het tijd om te wegen en te meten. dus sorrie Thijmen, je moet even stoppen met spelen. Mama moet je even uitkleden. Wonderbaarlijk genoeg vond hij het helemaal niet erg om neergelegd te worden voor het uitkleden. Dus dat ging allemaal goed. Ook trouwens toen we naar binnen gingen bij de wijkverpleegkundige was hij een voorbeeldig kereltje. Hij ging heerlijk spelen. Een enkele keer moest ik hem wel even van de stoel afhalen, waar hij dan weer eens op was geklommen. Maar verder wist hij heerlijk te spelen terwijl ik aan het praten was. eindelijk eens een keer dat de wijkverpleegkundige ook eens de tijd nam, voor ons. Meestal raffelt ze een consult met ons af. Waarschijnlijk om tijd in te halen. Ze kijkt dan ook altijd verstoord als ik dan toch een vraag heb. Maar goed met Thijmen is alles goed. Ze gaf mij het standaard 18 maanden-praatje (haar eigen woorden) en Thijmen kreeg zijn prikken. Dat knappe kereltje heeft geen moment gehuild, dapper he!
We hebben het er ook over gehad dat ik het gevoel dat zijn tongetje wat aan de grote kant is. Thijmen heeft eigenlijk altijd zijn mondje open en zijn tongetje steekt in rust ook wat naar buiten. Maar hier wist de wijkverpleegkundige eigenlijk niets over te zeggen. Haar advies is om het de volgende keer met de arts te bespreken. Ik had het ter sprake gebracht in verband met de taalontwikkeling (ik weet niet of een grote tong spraak in de weg kan staan). Maar goed nog maar even afwachten dus. Hij begint al wel een beetje met praten, dus wie weet praat hij de volgende keer al zo goed dat ik het vergeet na te vragen.
Maar toen vlak voor het einde toch ook maar eens datgene tersprake gebracht wat mij echt dwars zit. Sinds ik zelf op een consultatiebureau van de zelfde instelling stageloop, kan ik dus ook in hun registratiesysteem. En weet ik dus ook dat er bij Thijmen staat dat er sprake is van een risicofactor. En toen ik verder keek, stond erbij opvoedproblematiek. Je snapt het al daar gaan mijn haren recht van overeind staan. ik vind toch echt dat er bij ons echt geen sprake is van opvoedproblematiek en ik wil dan ook niet als zodanig ergens genoteerd staan. Ik weet wel hoe ze er aan komen en helaas is dat toch weer gelinkt aan de dood van Suzanne. Ze vinden dat de dood van Suzanne een ernstige risicofactor is. En om de risicofactor te verantwoorden hebben ze maar 4 keuzen en eigenlijk geen enkele keuze klopt bij ons. Er is geen sprake van een ontwikkelingsachterstand bij Thijmen, geen spraakachterstand, geen anders talige opvoeding en geen opvoedproblematiek. Maar dan hebben ze toch gekozen voor opvoedproblematiek. Zo is het mij nu ook uitgelegd. En toch blijf ik het er totaal niet mee eens. Ik vind niet eens dat Suzanne's dood een extra risico met zich meebrengt. Er zijn denk ik genoeg andere ondersteunde factoren die ervoor zorgen dat bij ons sprake is van een goed evenwicht. Dit heeft de wijkverpleegkundige ook moeten beamen. Ze zou doorgeven dat het uit het systeem gehaald moet worden. Ik hoop dat het gauw gebeurd. Want ik ben bijna klaar met mijn stage en ik wil zeker weten dat het uit het systeem is. Ik wil niet dat er vanwege deze notering er later misschien problemen gaan ontstaan. Ik ben er trouwens nog steeds wel boos om (ondanks dat ze beloofd heeft het eruit te laten halen) Ik vind dat het nooit in het systeem genoteerd had mogen worden. Dat zij zelf denkt dat je niet zo snel weer je leven op kan pakken na de dood van je kind, kan ik ook niets aan doen. Wij weten wat het is om een kind te verliezen en we weten ook dat we er vrede mee hebben en dat we samen met Thijmen door gaan met leven. We zullen zijn zus nooit vergeten en ze zal altijd een onderdeel van ons leven uit blijven maken, maar we blijven ook van het leven genieten (dat zijn we ook aan Suzanne en aan Thijmen verplicht).
Zo dat is meteen een lang blogje geworden. Wat een bezoekje aan het consultatiebureau allemaal wel niet los kan maken.
zondag 7 december 2008
Sinterklaas
Thijmen's eerste sinterklaas.'s ochtends eerst met de oppas mee naar sinterklaas wezen kijken op de school van haar zoontje. Thijmen vond vooral alle kinderen erg interessant. Sinterklaas zelf heeft hij waarschijnlijk niet eens gezien.
Daarna 's middags bij de andere oppas geweest waar alle mamaá en papa's en oppaskindjes waren uitgenodigd voor een sinterklaasmiddag. Leuk om te zien hoe de andere kinderen allemaal op Thijmen reageren. Ze zijn echt allemaal gek op hem. Het is daarom wel belangrijk om Thijmen in het begin even wat af te schermen van hun. thijmen moet echt eerst even wennen voordat hij het goed vindt om met de andere kinderen te gaan spelen. En dat begrijpen de andere kinderen natuurlijk nog niet echt. Als Thijmen gewend is vindt hij het trouwens wel echt superleuk en laat hij zich heerlijk vermaken door de andere kinderen. Hij is vooral gek op de jongens en die zijn er gelukkig genoeg (en zijn op hun beurt ook weer gek op Thijmen). Een van de meiden was als zwarte piet verkleed. dat vond Thijmen toch wel een beetje erg eng. Hij wilde dan ook niet bij haar in de buurt komen en als zij bij hem kwam moest hij wel een beetje huilen. Maar gelukkig was dat steeds van korte duur. Na een uurtje was Thijmen toch wel erg moe. Dus lekker naar huis en even naar bed. Daarna vol ongeduld wachten op papa. Want papa kwam ook weer lekker thuis voor het weekend. Joepie!
maandag 1 december 2008
Papa
Joepie Papa is weer thuis.
Eigenlijk is het toch ook wel weer even wennen. Maar dat kwam gauw weer goed. Lekker ravotten met papa is wel erg leuk.
Papa was de afgelopen twee weken op oefening voor zijn werk. Dat is best wel lang. Maar gelukkig nu is hij weer thuis. Tenminste in de weekenden. Want de komende twee weken heeft hij cursus en is hij door de weeks helaas weer niet thuis. Kan Thijmen weer goed wennen aan papa, zeg maar.
Of het trouwens aan lag dat Thijmen weer moest wennen of dat hij niet zo lekker in zijn vel zit, weet ik niet. Maar het weekend verliep niet zo lekker voor Thijmen. Hij had veel moeite met inslapen en was ook vaak wakker. Hierdoor raakte hij erg van zijn structuurtje af en was hij niet uitgeslapen als hij wakker was. Het liefst hing hij dan ook het hele weekend aan mijn been. Hopelijk gaat het vandaag beter. Dit weekend had hij denk ik ook wel wat last van een tandje dat door aan het komen is. ook had hij lichte verhoging en was zijn ontlasting niet helemaal zoals het hoort. Of veel te hard of juist veel te dun. Hij had dan ook wel wat last van zijn buikje. Arm jochie. Hij krijgt nu wat extra drinken van mij (wilt hij nu ook graag) en hopelijk gaat het dan wat beter.
Maar goed we hebben papa weer gezien en dat maakt het hele weekend goed. Ook voor Thijmen. Want Thijmen is gek op zijn papa.
Eigenlijk is het toch ook wel weer even wennen. Maar dat kwam gauw weer goed. Lekker ravotten met papa is wel erg leuk.
Papa was de afgelopen twee weken op oefening voor zijn werk. Dat is best wel lang. Maar gelukkig nu is hij weer thuis. Tenminste in de weekenden. Want de komende twee weken heeft hij cursus en is hij door de weeks helaas weer niet thuis. Kan Thijmen weer goed wennen aan papa, zeg maar.
Of het trouwens aan lag dat Thijmen weer moest wennen of dat hij niet zo lekker in zijn vel zit, weet ik niet. Maar het weekend verliep niet zo lekker voor Thijmen. Hij had veel moeite met inslapen en was ook vaak wakker. Hierdoor raakte hij erg van zijn structuurtje af en was hij niet uitgeslapen als hij wakker was. Het liefst hing hij dan ook het hele weekend aan mijn been. Hopelijk gaat het vandaag beter. Dit weekend had hij denk ik ook wel wat last van een tandje dat door aan het komen is. ook had hij lichte verhoging en was zijn ontlasting niet helemaal zoals het hoort. Of veel te hard of juist veel te dun. Hij had dan ook wel wat last van zijn buikje. Arm jochie. Hij krijgt nu wat extra drinken van mij (wilt hij nu ook graag) en hopelijk gaat het dan wat beter.
Maar goed we hebben papa weer gezien en dat maakt het hele weekend goed. Ook voor Thijmen. Want Thijmen is gek op zijn papa.
