70 jaar

Hiep hiep hoera opa is 70 geworden. Dus afgelopen zondag de auto volgeladen en met het hele stel naar Limburg gereden. Thijmen kan daar heerlijk ravotten in de tuin (want daar is heerlijk veel ruimte) en opa's motor is natuurlijk ook bijster interessant. En dan wat is er nog leuker om in de middelpunt van de aandacht te staan. Tenminste zolang je nog niet te moe bent. Want zo in de tweede helft van de middag werd hij toch wel een beetje erg moe en wilde hij zich graag wat terugtrekken. dat is natuurlijk wat moeilijk als het niet je eigen huis is. Hij begon dan ook te vragen om naar huis te mogen. We houden hem ook sinds zaterdag overdag wakker (einde middagslaapje) dus dat zo;n dag ineens wat erg lang duurt is ook logisch. Maar even bij de bootjes kijken in de haven is ook altijd leuk. En een bijkomend voordeel gerben was dan ook even stil. Voor de jongste telg was het niet helemaal een goede beslissing om die kant op te gaan. Hij was weer helemaal uit zijn ritme en wilde niet meer slapen. Lag weer voornamelijk stijf als een plank in je armen. En dat was net een beetje over. Gelukkig in iedergeval dat we wel met johannesbroodpit zijn begonnen. Hierdoor is het spugen toch aanzienlijk minder geworden (kon hij daar geen last van hebben).
Vandaag maar zoveel mogelijk op ritme houden. Wel even boodschappen moeten doen, want we hadden nog minder dan niets in huis, maar verder niets. Maar wat doe je als dat kind nu toch weer om de tien minuten hardverscheurend begint te huilen. Hij wordt wel weer stil, maar dan maar voor zo'n korte tijd. Zo raakt hij toch nooit uitgerust.
We weten dat hij beter kan. Vorige week zelfs 's avonds een keer 7 uur achterelkaar door geslapen. Ben blij dat de oudste bij de oppas is, want die kan echt niet tegen dat gehuil. Hopelijk is hij weer gauw terug op de rit. Heeft hij ook weer wat om te lachen. Want hij heeft een hele lieve lach (lacht letterlijk van oor tot oor, hihi).

oja vrijdag is bij ons in de tuin gras gelegd. De tuin komt nog weleens af! Nu alleen de helling en de trap nog en de tegels van het terras opnieuw leggen. Maar zo is het al heel goed leefbaar, dus nu is de druk voor Martin er een beetje van af. Al heeft hij zichzelf al wel weer een nieuw karweitje op de hals gehaald. Hij heeft de buurman beloofd te helpen een muurtje te metselen. Ze hebben het beide nog nooit gedaan. Dus zal het er waarschijnlijk wel op neer komen dat ik ze toch een handje (of twee) mag helpen.