Ziekenhuis

Het was mij weer een weekendje wel. het begon al afgelopen donderdag. Overdag was Gerben wat jengelig en klaagde regelmatig over buikpijn, maar verder heeft hij de bhele dag heerlijk gespeeld. 's avonds rond bedtijd kwam de koorts. Meteen waren we natuurlijk alert op een koortsstuip. Het is pas 3 weken geleden dat hij er een gehad had. Maar gelukkig na een paar uur was de koorts alweer weg. Wel zijn we 's nachts nog een paar keer wezen kijken bij hem, maar alles was goed. De volgende ochtend was hij ook lekker vrolijk en actief. Niets aan de hand dus. Daarom besloten om toch zoals afspraak naar de stad gegaan met mijn moeder. We zouden kleertjes kopen voor Gerben als kadootje voor zijn verjaardag. (Vorige week is hij 2 geworden, en wat was hij jarig hihi. Hij glunderde echt van oor tot oor bij al die aandacht die hij kreeg. Maar binnenkort zal ik er wat meer over bloggen en meteen ook een foto van de taart erbij zetten, want die was echt ontzettend gaaf).
We zijn eerst moeders van het station op gaan halen en daarna door naar de stad. Tot zover nog niets aan de hand. In de parkeergarage hielp ik gerben uit zijn autostoel en vond hem wel wat warm aanvoelen, maar ja dat is op zich niet zo heel erg verwonderlijk het was warm die ochtend en in zo'n autostoel helemaal. We waren nog maar net de eerste winkel in, toen het echter toch weer gebeurde. Gerben had een koortstuip. Gelukkig niet zo heel lang, zo'n 2 minuutjes, maar wel een echte en hij was daarna ook wel echt enige tijd niet aanspreekbaar. Sta je daar midden in een winkel. Gelukkig was het personeel erg goed. Ze waren erbij betrokken, zorgden voor wat koud water en een doekje, amar zaten er niet bovenop te stressen, waardoor andere klanten niet eens echt in de gaten hadden dat er wat aan de hand was. Toen Gerben bij was, heb ik de huisarts gebeld. We konden meteen langskomen. Dus zodra ik het gevoel had dat hij echt helemaal goed bij was zijn we weer de auto ingestapt en naar de huisarts gereden. De huisarts kon geen echte reden vinden voor de koorts en verder was het een typische koortstuip. Echter wel heel snel na de vorige. Daarom heeft hij toch contact opgenomen met het ziekenhuis. Afgesproken werd dat we maandag langs zouden gaan bij de kinderarts voor verder onderzoek naar de oorzaak van de stuipen.
Zolang heeft het echter niet geduurd. Want net toen ik moeders weer naar het station ging brengen, belde Martin mij al weer op dat ik terug kon komen. Gerben had weer een koortstuip. Dit maal wat langher dan die van de ochtend. Dus weer terug en meteen door naar de huisarts. Die heeft ons meteen doorverwezen naar het ziekenhuis. 2 koortstuipen binnen 1 koortperiode mag in principe niet voorkomen. En dan zit je weer daar op de acute zorg te wachten op een arts. Tja dan zit je toch weer met je gedachten aan bijna 6 jaar geleden, toen we voor het eerst kennismaakten met de acute zorg (aczo). En toen ook nog een artsassistent binnenkwam om de anamnese op te nemen en meteen begon over dat wij hier een geschiedenis hadden, werd het mij toch wel even wat te kwaad. Er was een verpleegkundige die meteen aan Gerbens's achternaam de naam van Suzanne had gekoppeld. Zoveel indruk had het in die tijd achtergelaten. Ze wist bijna alles nog zo op te halen. En later kwam ook de kinderarts langs. Niet d ekinderarts die dienst had op de aczo, maar een die we heel veel gehad hadden in de tijd van Suzanne. Ook zij wist Suzanne nog goed te herinneren en had daarom geruild met de andere arts. Het voelt allemaal zo ontwerkelijk aan. het is toch al zo'n tijd geleden. Maar ook voelt het wel goed aan dat Suzanne ook hier nog niet vergeten is. Het was toch een heel bijzonder meisje.  
Maar natuurlijk dwalen we nu wel wat af. We waren daar voor Gerben. Volgens protocol moest hij een nachtje blijven en werd ook de neuroloog erbij betrokken. Echter was Gerben in de loop van de avond aardig aan het opknappen en zag de neuroloog ook niet echt problemen, dus werd de keuze aan mij gelaten of we een nachtje wilden blijven. Volgens hun was het nachtje observeren vooral voor de gemoedsstoestand van de ouders en hadden kinderen eigenlijk nooit meer een koortstuip tijdens de observatie. Ik heb gekozen om naar huis te gaan. Een nachtje in het ziekenhuis geeft mij echt niet meer rust dan thuis. En daarnaast Gerben is geen kind dat zich erbij neerlegt dat hij in het ziekenhuis moet blijven. Die slaapt nergens anders dan in zijn eigen bed en is als hij ziek is, zeer tegendraads en humeurig. Nee dan liever thuis. En dat begrepen ze goed. Afgesproken dat we nog wel urine zouden inleveren om een blaasontseking uit te sluiten en dat we zouden bellen als er iets was. 
Heerlijk we konden thuis slapen. 's nachts was Gerben wel erg onrustig en had regelmatig koortspieken.''s ochtends ging het vrij redelijk al at en dronk hij niets. Echter daarna kwam de koorts weer in flinke pieken en was hij echt helemaal niet lekker. Hij gaf ook steeds pijnklachten aan bij zijn plasser. Net toen we aan het overleggen waren of we toch het ziekehuis zouden bellen, werden we door het ziekenhuis zelf gebeld om te vragen hoe het ging. Na overleg vanuit hun kant, is er belsoten dat we toch nog maar even langs moesten komen. Dus weer een avondje in het ziekenhuis. Gerben had we wat uitdrogingsverschijnselen, maar was nog niet uitgdroogd en hoefde dus nog niet aan de sonde. Wel had hij juist net daar een diarree broek. Dus nog een extra reden om goed op te letten dat hij niet zou uitdrogen. We mochten weer naar huis, maar als hij 's ochtends nog niet zo willen drinken en suffer zou worden, moesten we meteen bellen en zou hij opgenomen worden. Vandaag gaat het weer een stuk beter. Hij is alweer lekker eigenwijs en een stuk actiever. Hij eet en drinkt ook weer wat. Wel flink aan de diarree. Net belden ze weer vanuit het ziekenhuis. Terwijl ik heel blij ben dat hij weer wat beter drinkt, vinden zij dat het nog veel te weinig is. Maar hij is niet verder uitgedroogd. Hij heeft juist wat minder verschijnselen van uitdroging omdat hij ook o.a. weer met tranen kan huilen. Gisteren had hij geen tranen meer. Maar ja er valt weinig te zeggen over of hij nog wel plast. Je ben alleen maar bezig luiers te verschonen met diarree erin, dus dan valt er weinig te zien. Nu afgesproken dat we gewoon thuis kunnen blijven zolang hij actief en allert blijft. Het is een goed teken dat hij nu koortsvrij is. De afspraak voor morgen is blijven staan, dus dan wordt hij nogmaals gecontroleerd en hopelijk is dan ook alles weer achter de rug.
Het is fijn dat ze hier in het ziekenhuis zo betrokken zijn. Maar het is toch wel weer een flinkje emotionele aanslag geweest.