vaccinatie

En ja. Thijmen moest er ook aan geloven. Ik heb hem maar wel laten inenten tegen de mexicaanse griep. Ik vond het een moeilijke keuze. Vooral omdat ik voor mijzelf heb gekozen dat ik mij niet laat vaccineren. Maar de risico's van als Thijmen de griep krijgt is natuurlijk wel wat groter. de griep is meestla minder ernstig dan de gewone griep. Maar vanwege Thijmen's allergie en zijn eczeem is de kans op complicaties, zoals longontsteking, groter en ja als je er iets aan kan doen om het te voorkomen dan maar wel doen.
Alhoewel ik toen ik daar bij de sporthal kwam maandag voor de vaccinatie dacht ik wel even waar ik het voor deed. De gemeente had er geloof ik alles aan egdaan om de mensen te ontmoedigen. De weg naar de sporthal toe (een belangrijke doorgangsroute) was natuurlijk net die dag afgesloten en moest je ontzettend omrijden. Dan kon je nog niet in de buurt van de sporthal komen en moest je de auto ergens in de aangrenzende wijk parkeren (een oude wijk die zoiezo al veel te weinig parkeerplekken kent). Heb de auto behoorlijk ver weg moeten parkeren. En natuurlijk bleek toen dat Martin de laatste keer de kinderwagen uit de auto had gehaald en niet meer had terug gezet. Thijmen die momenteel bedacht heeft dat hij buiten niet wilt lopen (is een keer bijna omgewaaid door de wind en sindsdien is buitenlopen voor hem een duidelijke nee) Dus dat wordt dan maar weer tillen. De dag erna bleken ze pendelbusjes ingezet te hebben. Blijkbaar hadden veel ouders er problemen mee gehad. Was ook best erg om te zien hoe uders met maxicosi's of met meerdere kinderen aan het sjouwen waren. Maar goed eenmaal aangekomen bij de sporthal ging het gelukkig erg snel. Thijmen werd gevaccineerd door de wijkverpleegkundige van GGD Eemnes. dat was wel leuk, omdat ik daar stage heb gelopen en ik haar dus kende van verschillende overlegvormen. Thijmen vond de prik ook gelukkig niet erg en had vooral interesse in al die kindjes die er waren. Vooral kindjes die erg huilden waren natuurlijk interessant. Dus alles goed en wel. Een prikje en een knuffeltje rijker gingen we weer onderweg naar de auto. Om het dan nog leuker te maken begon het flink te regenen. Aan gezien mijn zoon van suiker is gemaakt, begon hij meteen te huilen. Dat kind heeft echt een hekel aan regen. Snel doorlopen dan maar. Toch helemaal op de hemd natgeregend gauw naar de oppas. Daar aangekomen, bleek ze niet thuis te zijn. Was ze boodschappen gaan doen. Ze kwam gelukkig vrij snel. Thijmen gauw in droge kleren gehezen en hij was alles weer vergeten. Ging lekker spelen. Mama uitgeput naar huis.
over drie weken weer. Ik kijk ernaar uit!

Tong

Was weer een gezellig weekendje voor Thijmen. Soms vraag ik mij af hoe hij het voor elkaar krijgt. Maar goed het is natuurlijk wel een echte jongen. Het begon vrijdag toen ik Thijmen had opgehaald bij de oppas. Zodra we thuis zijn, gaan we altijd meteen eten. Want thijmen heeft dan altijd heeeeel veel honger. ook dit keer zat hij al aan tafel voordat ik het eten klaar had en zat hij om eten te roepen. Maar al bij de eerste hap begon hij hard te brullen. En wat daardoor meteen opviel was dat er iets vreemds met zijn tong aan de hand was. Dus ik meteen in zijn mondje kijken. Zit er gewoon een gat in zijn tong. Drie flappen tong stonden omhoog en je kon duidelijk zien dat het behoorlijk diep was. Ik meteen de oppas gebeld. Ze had bij ophalen niets bijzonders vermeld, maar zoiets moet je toch gemerkt hebben. Nee er was niets gebeurd daar. hij had gewoon gegeten tussen de middag en had niet gehuild, was niet gevallen. Dus er was niet bijzonders gebeurd. Haar vraag of het niet bij mij was gebeurd. Ja er kan zoveel gebeuren in de tijd dat je je kind in de auto vervoerd (waar hij niets heeft om mee te spelen en zich dus pijn te doen) en de tijd dat hij op zijn stoel zat tewachten om te eten. En dan niet te vergeten dat zo'n wond naar mijn idee ontzettend gebloed moet hebben. Een tong is toch een sterk doorbloed geheel. Nou dan was haar conclusie dat het 's ochtends bij mij gebeurd moest zijn. Nee dat kon ook niet, naast dat ik dat echt wel gemerkt zou hebben, zou hij bij haar dan ook echt niet gegeten hebben. Maar goed uiteindelijk met de schuldvraag stellen schiet je niets mee op. ik had alleen heel graag willen weten hoe zoiets kan gebeuren. ik denk zelf dat hij iest heel scherps in zijn mond heeft gehad. Omdat ik het toch wel eng vond en zeker zo vlak voor bedtijd (waarbij ik hem natuurlijk niet goed in de gaten kan houden) heb ik de huisartsenpost gebeld. Met een tong doen ze niet zo veel en zolang het gat niet helemaal de tong heeft doorboord en het niet erg bloed, mag je niet eens langs komen. Goed ik snap dat je niet veel met zo'n tong kan doen, maar het is toch een behoorlijke wond en het zou mij toch wel wat meer gerust hebben gesteld als ik even langs had mogen komen. ik kreeg wel advies om Thijmen's mondje na het eten en drinken goed met water te spoelen (gaat super gemakkelijk met zo'n kind!!!) en om in d egaten te houden of de tong niet zwelt. Hij mocht ijsjes hebben tegen de zwelling.

Nou dan maar meteen een ijsje gegeven (heerlijk vond hij dat) en wat langer opgehouden om na te gaan of de tong niet zwol (dit vond hij niet leuk, hij wilde heel graag slapen). En dan toch maar naar bed. Wat natuurlijk ook een probleem geeft. meneertje slaapt nog graag met fopspeen en dat deed pijn in zijn mondje. Na een onrustige nacht zag zijn tongetje gelukkig de volgende ochtend er al een stuk beter uit. Er is wel een flap die steeds weer open springt, maar hij lijkt er steeds minder last van te hebben. Toch vraag ik mij nog steeds af wat de oorzaak was. Ik zal het wel nooit weten, maar de vraag blijft bestaan.

Zaterdag zijn we bij oma geweest, omdat ze jarig was geweest (65 jaar, officieel tot de ouderen dus). We zijn niet zo heel lang geweest, omdat dit de eerste keer was dat ik weer ergens heen ging in twee weken en ik eerlijk moet zeggen behoorlijk zwaar vond. Thijmen heeft zich prima vermaakt, maar omdat hij tussen de middag niet had geslapen was het voor hem ook wel goed om op tijd terug te gaan en lekker vroeg naar bed. Zondag maakte hij het wel erg bond. Hij was aan het eind van de dag behoorlijk gehavend. Tijdens het stoeien met zijn vader, viel hij met zijn gezicht op zijn speelgoed, gevolg flinke blauwe plek op zijn wang. Toen hij wou helpen met de was, rende hij zo hard naar de trap dat hij met zijn kin op de eerste traptree viel, gevolg tand door lip. tijdens wasophangen, klom hij op stoel en viel hij weer met kin op leuning, gevolg opnieuw een tand door lip.

Dan maar even na zijn middagdutje naar buiten. daar kan niet zo heel veel gebeuren zijn we naar een natuurspeeltuintje gegaan. Wilt hij de grote kindjes nadoen en boven op een buis klimmen. gelukkig dat tante wendy er stond, want meneer viel. dan maar iets anders proberen. lekker door een plas banjeren. En die was mooi diep. Tot op zijn knietjes stond hij in het water en leuk dat hij het vond. zijn mama wat minder, want zijn hele broek was door en door nat. Toen we weggingen had ik echt een druipend kind in mijn armen.

Overspannen

Het is echt waar. Ik ben overspannen. Zoals ik in vorige blogje geschreven heb, ging het de afgelopen dagen niet helemaal lekker met mij. En eerlijk gezegd is het daarna ook niet echt beter gegaan. Ik voel mij lichamelijk, geestelijk en emotioneel volledig uitgeput. Elke activiteit die ik onderneem is eigenlijk te veel. Dus afgelopen vrijdag ben ik toch maar weer eens naar mijn huisarts gegaan. Die had geen moeite met het stellen van een diagnose: overspannen dus. Volgens hem gaat het wel even duren voordat het beter gaat. Hij denkt dat ik minimaal twee maanden uit de running ben. Fijn he. Bovenop heeft hij mij verplicht te stoppen met mijn stage. Niet dat ik het gevoel heb dat ik die voort kan zetten hoor. Uit bed komen kost al te veel energie, laat staan 8 uur werken.
Mijn school is al op de hoogte. Mijn studieloopbaanbegeleidster wist het leuk te vertellen. Ze kende mij niet zo heel erg goed, maar had het wel zien aankomen. joepie!. Over tien weken zou ik klaar zijn geweest met die opleiding. Nu komt er weer minimaal een jaar bij. Wordt ik nooit verpleegkundige?
Thijmen gaat er heel goed mee om. Hij merkt dat er wat aan de hand is. Hij is ontzettend knuffelig en vindt het moeilijk om bij mij weg te zijn (zoals naar de oppas gaan), maar hij speelt heel rustig. zocht in het weekend vooral zijn vader op om mee te spelen en heeft zijn meeste peuterbuien nu bij de oppas. het is echt een schatje.
Hij zal zijn vader de komende tijd wel missen. gelukkig komt Martin aankomend weekend nog thuis, maar voor de rest is hij de komende drie weken afwezig. Hij heeft oefening in Duitsland.
Thijmen en ik redden ons samen wel! We doen het rustig aan en bekijken het maar dag voor dag.

mama ziek

Goh zit Thijmen weer lekker in zijn velletje, zit zijn mama weer in de lappenmand. Ik ben al eigenlijk een paar weken niet echt lekker. maar gisteren op mijn stageplaats ben ik even echt ingestort. Ze hebben mij zelfs op een bed gelegd en ik ben met rolstoel afgevoerd! Schaam, schaam. Maar goed nu dan maar even ziek gemeld en even flink rust nemen. Hopelijk genoeg opgeknapt om volgende week weer aan de slag te gaan. Zo niet dan zal ik mij moeten bezinnen of het nog zin heeft om de stage voort te zetten. Volgende week is martin drie weken op oefening. Deze week is eigenlijk de enige week dat Martin 's avonds regelmatig thuis is. Dus tja het wordt wel zwaar als ik nu niet gauw opknap. Gelukkig is Thijmen echt fantastisch. Hij is superlief. De hele dag wilt hij knuffelen en hij luistert eigenlijk best goed. het mooie is dat hij nu bij de oppas wel erg ontdeugend is. Dus hij moet zijn kwajongensstreken wel ergens uitvoeren. Ze liggen bij de oppas soms in een deuk om hem. Maar opletten is dan ook wel heel erg nodig. Voor je het weet heeft de hond een koekje gekregen dat meneertje van een ander kind heeft gepakt of gaat hij bij het babietje aanwijzen waar de oogjes, neusje en oortjes zitten (is het babietje natuurlijk niet erg blij mee, aangezien er dan letterlijk een vingertje in een oog verdwijnt of het arme kind een draai om haar oortje krijgt).

trouwens ik heb geen mexicaanse griep hoor. Die is hier gelukkig nog niet in huis geweest. Ik weet nog niet of ik Thijmen laat vaccineren. Ik vind het een zeer lastige keuze. Thijmen is vrij vaak ziek, dus hij zal ook wel de mexicaanse griep oppikken als hij hier gaat rondwaren. Maar ik weet ook niet hoe Thijmen op het vaccin gaat reageren. Zelf ga ik het vaccin niet laten zetten, dus waarom zou ik Thijmen daar wel aan onderwerpen.
Nog maar even goed over nadenken. De risico's van de griep bij zo'n kleintje is natuurlijk ook niet niets. We hebben nog even, dus tijd genoeg om er over na te denken.