MEE

Thijmen is afgelopen woensdag op de PSZ geobserveerd door iemand van de MEE. Het gesprek hierover vindt pas 9 nov plaats, maar ze heeft gisteren al wel gebeld. Ze heeft bij Thijmen wel een aantal bijzonderheden gezien die volgens haar echt verder onderzocht moeten worden. Ze gaf aan dat we er goed aan hebben gedaan dit traject in te gaan. Ze moest alles nog wel even goed voor zichzelf op een rijtje zetten en wilde ook nog met mij een afspraak maken om Thijmen's ontwikkeling tot nu toe in kaart te brengen. Dat gebeurd volgende week vrijdag, Ze heeft trouwens al wel het een en ander in dit gesprek gezegd over wat haar was opgevallen. Wat zij heel opvallend vond is het gebrek aan goed oogcontact, vooral naar de leidsters. Er is wel oogcontact, maar dat is vluchtig. Verder zoekt hij uit zichzelf geen contact medt leeftijdsgenootjes en lijkt hij soms te schikken als een kindje in zijn buurt veel lawaai maakt. Bij het starten van groepsactiviteiten heeft hij ook veel extra aanmoediging en stimulans nodig. Ze heeft geen goed beeld kunnen krijgen van zijn cognitieve ontwikkeling, omdat ze die dag geen activiteiten hadden die hier echt opgericht waren, maar ze denkt dat over het algemeen goed zit, al kan het wel zijn dat er grote versschillen zijn tussen verschillende cognitieve gebieden (disharmonisch ontwikkelingsprofiel). 
Ze gaf ook al aan dat ze graag zou hebben dat Thijmen verder onderzocht zou worden door het regionaal onderzoeksteam., maar dit wordt dan verder nog besproken de 9de.

Ondanks dat we wel wisten dat Thijmen anders is dan andere kinderen en we ons er ook wel wat zorgen over maken, is het toch even slikken als blijkt dat het toch wel goed is om hem te laten onderzoeken op mogelijke ontwikkelingsstoornis. Het is enerzijds een bevesitiging, anderzijds leidt het ook weer tot extra zorgen.

Maar ja. Laten we nu maar hopen dat we snel dit traject in kunnen gaan en duidelijkheid krijgen. Dit ook ivm school (wat natuurlijk nu snel dichterbij komt.

Ja zo blijven we gezellig bezig met onze kinderen. Ik wordt bijna benieuwd wat we met onze toekomstige jongste spruit gaan meemaken.

waterpokken

Gelukkig. Het lijkt weer een beetje de goede kant op te gaan. Want wat was Gerben ziek zeg. Vorige week bleek hij het toch ook te hebben. Thijmen had er niet zo heel veel last van gehad en was alleen erg moe, maar arme Gerben. Hij zat echt helemaal onder. Hij wist echt niet meer wat hij moest doen. Vooral 's nachts was het de hele week feest. Hele nachten heeft hij gehuild. En afgelopen vrijdag nacht begon hij ook nog eens hevig over te geven. En waterdunne ontlasting de hele tijd door. dus toen stondne we bijna hele dagen en nachten met ons mannetje onder de douche. Hij houdt niet van bad en hij moest toch schoon zijn, zeker met al die waterpokjes. Ik denk dat hij er de griep bij heeft gekregen. Ook gezien de koorts die het weekend begon op te spelen. Echt dat mannetje heeft echt totaal geen weerstand.
Gelukkig heb ik samen met de vraagouders besloten dat de babies niet zouden komen. Hierdoor heb ik een week geen kinderen gehad om op te passen en hadden mijn kinderen alle aandacht. Vooral voor Thijmen erg belangrijk. Hij was heel erg moe en daardoor had hij erg de neiging tot stuiteren.
Het is ook erg lastig als je kleine broer om de haverklap aan het huilen is en veel aandacht vraagt. Eigenlijk heeft hij het stiekum best heel goed gedaan.
Vandaag is hij op de PSZ en wordt hij als het goed is geobserveerd. ik ben benieuwd wat er uit komt. Dat wordt helaas niet vandaag meteen besproken, maar pas over 2 weken.

Verder ook nog wel even wat leuks. Ik ga mee doen met een cursus VVE voor gastouders. Lijkt mij wel leuk. Is niet echt heel erg intensief. Het duurt ongeveer 2 jaar waarbij je af en toe een bijeenkomst hebt en de rest thuis doet. En is natuurlijk vooral praktijkgericht. We zullen zien of het wat is.
Als dit gaat straks wil ik wel ook wat meer gaan doen. Maar voor nu maar niet te hoge eisen gaan stellen aan mijzelf.  

WKZ

Nou dat was toch weer een flinke teleurstelling. Daar in het WKZ. Je wordt daar binnen geroepen nadat Gerben gewogen en gemeten is. De arts kijkt is even naar de lengte en gewicht en vindt het allemaal niet verontrustend. (Hoe kun je het niet verontrustend vinden als je nog niet eens zijn groeicurve hebt gezien waarin duidelijk een afbuiging in groei te zien is.) En nog voordat hij wat gevraagd heeft of ik iets heb kunnen zeggen, komt hij aan de hand van de brief van hier uit Amersfoort tot de conclusie dat het om een ernstige allergie gaat en loopt hij weg om te kijken of er iemand van het allergiecentrum aanwezig is. Nou wat voel je je dan als ouder erg serieus genomen worden zeg. Gelukkig was er geen arts aanwezig dus kon ik in iedergeval nog een deel van mijn verhaal doen. Niet dat ik echt het gevoel heb dat het aankwam. Want ondanks dat ik hem de groeicurves gaf van het CB en ondanks dat ik bleef benoemen dat ook de ontlasting niet goed was en dat gerben wel eten wilde eten maar dat de reactie pas na een uur of 4 begon bleef hij hameren op dat het om een allergie ging. Maar uitleggen waarom hij dit vond deed hij niet. Bleef wel uitleggen dat een kind een soort DNA heeft voor de groei in de baarmoeder en een voor er buiten. Spijt me maar ik vind dit behoorlijk onzin. In de baarmoeder is de groei vooral gebaseerd op de gzondheid, levensstijl en de voeding van mama. En in de loop van het eerste levensjaar zoekt een kind zijn eigen lijn op de groeicurve. Maar Gerben volgt geen lijn. Sinds we bijvoeding zijn gaan geven is zijn groei afgebogen en bijna tot stilstand gekomen. Heb uiteindelijk wel weten te bewerkstelligen dat we 3 dagen de voeding bij moesten gaan houden en ontlasting moesten inleveren van die dagen. Zo kan achterhaald worden of Gerben de voeding wel goed verteerd. het is in iedergeval iets. Ja hij liet Gerben ook op gluten testen. Nou dat is nu weer juist iets waar ik niet echt bang voor ben dat hij het heeft. Wel erg lastig dit allemaal zeg. Soms kun je toch beter een kind hebben die duidelijk iets mankeert en er ook zo uitziet dan dit. Gerben ziet er gewoon uit als een heerlijk jongetje en omdat hij een best wijs koppie heeft lijkt hij ook groter.
Maar goed nu moeten we over 6 weken weer terugkomen en dan krijgen we de uitslag van het onderzoek van de ontlasting. ik ben benieuwd. Maar ik denk toch dat het er op neer komt dat we door moeten gaan zoals we het nu thuis doen en hopen dat hij langzaamaan meer kan gaan eten.

Maar wat was ik teleurgesteld toen ik naar huis reed. gelukkig was Gerben helemaal in zijn nopjes met het verfblik dat we mee naar huis hadden gekregen voor het verzamelen van de ontlasting (waar je al niet blij mee kan zijn, hihi). Voordat ik Thijmen ben gaan ophalen heb ik mij even als een echte vrouw gedragen en ben even de winkels ingedoken. Ik heb een paar babylaarsjes weten op te duikelen in gerben's maat. kan hij eindelijk ook enigzins droog in de waterplassen springen. Hij vindt ze helemaal fantastich en probeert ze steeds aan te trekken. En ze zijn zo schattig, echt minilaarsjes zijn het (Gerben heeft maatje 19)

Daarna Thijmen opgehaald bij zijn vriendinnetje. Gelukkig had dat door kunnen gaan, want zij was net ziek geworden die dag (pseudokroep). En Thijmen was gelukkig ook weer een stuk meer zindelijk dan de dagen ervoor. Want dat blijft toch een punt van aandacht bij dat jongetje van ons. Na daar gegeten te hebben lekker naar huis.
Helaas bleek Thijmen de dag daarop zelf ziek te worden. hij heeft 3 dagen koorts gehad. En nu zit hij onder de blaasjes. Zijn broer trouwens vanaf vandaag ook. Joepie de waterpokken!!!
Kan er ook nog wel even bij.

Nu vandaag maar even weer de tandarts bellen om te kijken of hij donderdag nog wel mag komen. Sinds dit weeknd heeft thijmen namelijk ook pijn aan een voortandje waar hij een tijdje geleden op was gevallen. Dat tandje is de afgelopen tijd ligt aan het verkleuren gegaan en ik ben bang dat het eruit moet. Arm joch.

Maar gelukkig lopen sommige zaken toch weer wat makkelijker dan gedacht. Voor Gerben was ik nog aan het twijfelen of ik wel of niet de logopedie zou opbellen. hij  moest er nog een keer heen met 15 maanden. Nu is hij bijna 16 maanden en ik had nog niets gehoord. Maar omdat hij nu wel een woordje zegt (al is het geen mama of papa) begon ik te wtijfelen of we het niet gewoon zouden laten lopen. We hebben al genoeg op het pad de komende tijd. Maar maandag ben ik gebeld door de kinderrevalidatie om 2 data door te geven waarom  gerben verwacht wordt. dus dat doen we dan maar weer gewoon.

Binnenkort zal ik eens weer proberen wat foto's op de blog te zetten. is nu wel weer heel lang geleden geloof ik. Maar ja als de laptop steeds uitvalt dan zit je ook niet zo fijn te werken en ook heb ik 's avonds niet echt meer energie om mij er mee bezig te houden. Het is zelfs nu zo erg dat ik zowaar hulp heb aangenomen van iemand uit onze oude flat die nu af en toe een beetje komt helpen met schoonmaken. Nooit gedacht dat ik dat zou doen kunnen. Toch knap he?
Ook heb ik nu moeten besluiten iets eerder te stoppen met de oppaskindjes. In overleg met de ouders vallen per 1 dec 2 kindjes weg. Eentje gaat defintief weg en de ander heeft dan een een tijdelijke andere gastouder. De andere kindjes komen dan nog 1 dag in de week tot ik echt met verlof ga (of zolang ik het red; deze kindje hebben namelijk ook nog geen tijdelijke andere opvang).

MEE en CB

ik geloof dat ik aardig over mijn telefoonfobie aan het heenkomen ben. Na een week steeds maar achter instanties aanbellen is er nu toch iets bereikt. Al kun je je ook afvragen of het echt iets bereiken is. Allereerst het CB. Thijmen had nog steeds zijn laatste oproep niet gehad en ik weet van de laatste keer dat ik er met gerben was dat hij 1 september een oproep moest krijgen. Dat klopte ook, maar ze hebben nu nog maar zo weinig peuterbureau's dat deze al helemaal vol zitten voor dit jaar. De eerste plek die ze hadden was 17 januari. Ja zo hou je de preventie echt op hoog niveau! Die afspraak heb ik maar vriendelijk afgewezen. Ik ga echt niet in mijn kraamweek even naar het cb. En daarnaast zitten we toch ook met wat gedragsproblematiek waar ik graag ook met hun over wou spreken. Als je 2 wegen bewandeld heb je natuurlijk meer kans op resultaat dan bij 1. Nu hebben ze mij geadviseerd om alvast een afspraak te maken bij trajectum en dan kan ik bij een andere vestiging van het cb op 14november terecht bij een arts voor Thijmen. Maar dan had ik al een deel van de wachttijd achter de rug. Maar om nu meteen de kinderpsychiatrie in te gaan vind ik eigenlijk wel een beetje een stap te ver. Zo extreem is Thijmen's gedrag toch ook weer niet. En als we er toch straks terecht komen dan prima, maar ik zou dan wel eerst iets minder ingrijpends willen hebben geprobeerd. Ook trouwens omdat je je via bureau jeugdzorg moet aanmelden. Dit kan ik nu zelf niet bepaald laagdrempelig vinden.
Gelukkig heb ik ook nog een andere weg open liggen, namelijk via de MEE. Maar ja daar had ik ook nog steeds niets van gehoord en omdat ik niet wist naar wie ik was doorverwezen (en ook niet naar welk onderdeel van de MEE) werd het er zelf achter aan bellen wat lastig. Dus omdat ik via integrale vroeghulp was doorverwezen dan maar contact opgenomen met hun. Nou gisteren gedaan en vanmorgen kreeg ik al een telefoontje van de MEE. dat schiet tenminste wel even lekker op. Maar ze waren het gewoon vergeten om te bellen. Fijn. Maar goed. Nu afgesproken dat ze in eerste instantie op de psz gaan observeren. Zij willen daar starten omdat volgens hun daar het grootste probleem ligt (ik krijg echt het idee dat er wel achter mijn rug contact is geweest met de psz, want de info die ik va hun krijg is toch anders dan die ik hun heb gegeven). Indien nodig zullen ze ook nog een thuisobservatie doen. ze doen echter niet aan diagnostiek en geven alleen adviezen. Laat maar komen die adviezen zou ik zeggen.

En donderdag naar het WKZ. Zouden we dan echt even een stukje vooruit komen?

Stuiterdestuiter

Na een hele goede week begon Thijmen dit weekend toch weer flink te stuiteren. Tjonge wat is dat vermoeiend. De hele week luisterde hij best goed en was heel vrolijk. Maar nu echt waar wat een drukte kan dat kind maken. Hij vloog letterlijk door de kamer heen. En luisteren natuurlijk totaal niet. Wanneer hij op zijn koppie kreeg was hij ook meteen volledig ontroostbaar. Met luisteren hielp het natuurlijk ook niet heel erg mee dat ik nu net een flinke keelontsteking heb opgelopen en al sinds vrijdag weinig stem heb (vandaag was hij zelfs eigenlijk helemaal weg).
Hopelijk de komende week weer wat rustiger. Wel wilt hij nu voor het eerst al 2 dagen zonder luier aan naar bed. Gisteravond ging het goed, hopelijk vannacht ook. Dat zou hem weer een goede dosis zelfvertrouwen geven.

Vanuit de MEE hebben we nog niets gehoord. Die zouden met ons contact opnemen om Thijmen een keer te observeren. Dit hebben we met integrale vroeghulp afgesproken omdat Thijmen waarschijnlijk niet tot hun doelgroep behoort. Maar nu bijna 2 weken later hebben we nog niets gehoord.

Het wordt denk ik deze week toch een week vol met het achterna bellen voor afspraken etc, want ook heeft Thijmen nog steeds geen oproep gehad van het cb voor zijn laatste keer daar (zou begin sept opgeroepen moeten worden volgens hun eigen systeem). Verder moet ik ook voor Gerben weer in de telefoon klimmen voor de logopedie waarvoor hij nog steeds geen afspraak heb en moet ik voor mijzelf afspraak maken bij de fysio voor de bekkeninstabiliteit. Afgelopen week kreeg ik even bij de verloskundige goed te verstaan dat ik toch wel veel meer rust moest nemen, naar de fysio moest gaan en niet meer mag tillen. Ze zijn bang dat ik anders tegen het eind van de zwangerschap echt ga vastlopen. Aangezien ik echt niet weet hoe ik moet stoppen met tillen (Gerben moet je toch regelmatig nog tillen al is het alleen al omdat ik het nog niet verantwoord vind om hem zelf de trap af te laten lopen; en ook huishoudelijke taken gaan door de weeks natuurlijk gewoon door en dan is Martin er echt niet om het tillen van mij over te nemen) vind ik dat ik wel maar wat moet doen met het advies fysio. Ik voel zelf ook wel dat als ik zo door ga ik tegen het eind van de zwangerschap helemaal niets meer kan.

Nu nog een klein updateje over het eten van Gerben. We waren begonnen met ook korstjes te geven van het brood. Maar dit pakte toch weer helemaal verkeerd uit. Hij werd steeds huileriger en het slapen verliep steeds slechter zodat na 3 dagen hij eigenlijk 's nachts nauwelijks meer sliep. Nu zijn de korsten weer weg en binnen 2 dagen sliep hij 's nachts weer door. Het is toch nog steeds een gekke gewaarwoording waarom kan dat kind niet tegen grovere stukken eten. Hij krijgt het met gemak naar binnen, maar het is net of de darmpjes het gewoon niet verteerd krijgen of zo.
Nu krijgt hij over de ochtend en de lunch verdeeld 2 boterhammen zonder korst. Hij geniet er echt van en het gaat dus redelijk goed. Wel is zijn buikje erg opgezwollen. Ik durf dan nu ook niet nog verder uit te breiden zodat hij 's avonds ook wat kan eten. Ik hoop eigenlijk dat we het zo gewoon kunnen volhouden tot 13 oktober als we naar het WKZ moeten.